یکسانی های محتوایی غزلیات و مثنوی «دستورنامه» نزاری قهستانی

ادب تعلیمی همواره یکی از گسترده­ترین عرصه­های هنرنمایی بسیاری از سخنوران و پدیدآورندگان آثار ادبی بوده است، که به واسطه­ی خلاقیت و جاذبه­ی سخن، به آموزه­ها و تعالیم خویش اثربخشی و توان نفوذ ده­چندان در دل مخاطبان بخشیده­اند. منظومه­ی «دستورنامه» نزاری قهستانی، مثنوی کوتاهی است که به ظاهر در شرح آداب و رسوم باده­نوشی و به انگیزه­ی تعلیم و اندرز فرزندانش سروده است. اما آشنایی با ویژگی­های سبکی و محتوایی دیگر سروده­های نزاری به ویژه در قالب غزل و دقت و بررسی دگرباره­ در دستورنامه نشان­دهنده­ی مشترکات محتوایی فراوانی در میان مضامین غزلیات وی و دستورنامه می­باشد؛ که عمدتاً بازتابی از انگیزه­ها و خواست­های ملامتی نزاری است. پی بردن به این مشترکات، زمینه­ی دریافت معانی تازه­ای را از این منظومه فراهم می­سازد، به گونه­ای که می­توان گفت: محتوای دستورنامه در واقع بازآفرینی مضامین رایج ملامتی غزل فارسی در قالب مثنوی است.